Χαράς Ευαγγέλια! Metropolitan Parc!

Τράβηξε σε μάκρος η χθεσινή βραδιά.

Μόνος εγώ, εναντίων των άλλων δύο. Με τα ρακογυάλια να μην προλαβαίνουν να μείνουν αδειανά, κι ωστόσο η ρωμέικη αδρεναλίνη συνεχώς στα ύψη.

Είχαμε την ατυχία να προλάβουμε το ξημέρωμα.

Μέγας ενθουσιασμός. Πανηγύριζαν με την εξαγγελία της δημιουργίας του μεγαλύτερου μητροπολιτικού πάρκου στον κόσμο. Προνομιούχοι στην καταπράσινη βεράντα στο Ψυχικό. Κι η αυγουστιάτικη Αθήνα να απλώνεται στον ορίζοντα, κάτω από τα γυμνά Τουρκοβούνια, τσιμεντένιος αχνιστός χυλός. Και οι μύθοι και τα στερεότυπα, εκεί, σφηνωμένα στα μυαλά τους. Χαράς ευαγγέλια! Μητροπολιτικό πάρκο στο παλιό αεροδρόμιο. ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ! Εκεί, δίπλα στην ανοιχτωσιά του Σαρωνικού. Σωθήκαμε! Και μόνο με την εξαγγελία, ήδη η θερμοκρασία του λεκανοπεδίου μειώθηκε 10 βαθμούς και ο αγέρας μυρίζει αττικό πεύκο.

Άντε μην τρελαθούμε. Μάλλιασε η γλώσσα μου, κι αυτοί εκεί: να μην καταλαβαίνουν τίποτα. Να επιμένουν και να πανηγυρίζουν.

Αν και απεχθάνομαι να με βρίσκει το ξημέρωμα ξύπνιο και μακράν της οικίας μου, σήμερα ήταν διαφορετικά. Άφησα για λίγο την ομήγυρη και πετάχτηκα να πάρω πρωινές εφημερίδες από το περίπτερο στο rond – point, παρακάτω, που μόλις είχαν έρθει. Επέστρεψα στο σπίτι του φιλικού ζευγαριού κατενθουσιασμένος και τους ‘έτριψα στη μούρη’ τη σημερινή Καθημερινή με το σχετικό άρθρο – καταπέλτη του π. Στέφανου Μάνου:

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100022_05/08/2007_236808

Τα έλεγα δυο χρόνια τώρα και δε σκαμπάζανε. Ας ελπίσουμε πως κάποιος πιο σοβαρός άνθρωπος, με πείρα και καλή διατύπωση γραπτού λόγου θα τους ταρακουνήσει λίγο από τις περιβαλλοντολογικές και χωροταξικές τους εμμονές.

Δεν κατεβήκαμε στα λιμανάκια για μπάνιο. Μερικές φορές καλός είναι και ο μεσημεριανός ύπνος.

FLY ME TO THE MOON

Η λαμπερη οψη της ζωης!

 

… Αφορισμοί (???)

     Είναι δυστυχισμένος. Αλλά όχι τόσο, όσο να δικαιούται να διαμαρτύρεται γι αυτό.

     Είναι λίγο πιο ευφυής από τον «μέσο όρο» (σύμφωνα με κάποια τεστ). Αλλά όχι τόσο, όσο να μπορεί να συγκρουσθεί μαζί του.

      Είναι ευαίσθητος. Όμως, όχι τόσο, όσο να καταφέρνει να στερηθεί τη ζωή του.

     Το να αυτοκτονείς είναι σαν να βουτάς στη θάλασσα για να προστατευθείς από την μπόρα.

     Το να θυσιάζεις τη ζωή σου για μιαν ιδέα είναι σαν να προξενεύεις σε άλλον εραστή την ερωμένη σου για να την κάνεις ευτυχισμένη επειδή την αγαπάς παράφορα. (Εδώ, με προλάβατε π. G. Brassins: “Mourons pour les idees, d’ accord, mais de mort lente”).

     Η ζωή είναι απλώς, οργανική χημεία. Η νόηση τι στα κομμάτια είναι;

     Είναι εξωγήινος: Κατοικεί στο σπίτι ΤΟΥ και έχει ‘ιδιωτική ζωή’.

Άρα, οι εξωγήινοι ΥΠΑΡΧΟΥΝ. 

     Τον αγαπά, αλλά δεν έχει ανταπόκριση και πονάει. Αυτός είναι ‘σαδιστής’;

Την αγαπά, αλλά δεν έχει ανταπόκριση και πονάει. Αυτός είναι αυνάν;

     Η ΦΙΣ είναι πολιτικό κόμμα. -> Τα πολιτικά κόμματα δουλεύουν τους πολίτες. => Η ΦΙΣ δουλεύει τους πολίτες. // Οι κότες έχουν δύο πόδια. -> Όποιος έχει δύο πόδια είναι κότα. => Οι άνθρωποι είναι κότες.

     Μεγαλειοτάτη μου ζείτε στο σκοτάδι. => Είσθε τυφλή.

Μεγαλειοτάτη μου με τυφλώνει το φως. => Είμαι τυφλός.

è 2 καταφάσεις = 1 άρνηση. :ΡΡΡ

     Το πείραμα, σύμμαχε Στέλιο, απέτυχε επειδή η υπόθεση που προηγήθηκε αυτού ήτο λανθασμένη  (… ίσως…).

     Παλιέ Φίλε είχες πει κάποτε: «Ας μη φοβίζουν το Λαό οι λέξεις». Ποιος δε φοβάται τον κεφαλοθραύστη στην giostra; (Εκτός κι αν απαγορεύεται από τον ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ).

     Ό, τι μισείς, στην πραγματικότητα το φοβάσαι και τανάπαλιν.

      Ελευθερία = Η δυνατότητα να αμύνεσαι κατά του Θανάτου.

     Σε τι διαφέρει ο Στρατιώτης από τον Δούλο;

     Για μια καλύτερη Ελληνική Πολιτεία:

Στη θέση του ΚΚΕ, η… ΟΑΚΚΕ!

Στη θέση του ΠΑΣΟΚ, ο… ΣΥΡΙΖΑ!

Στη θέση της ΝΔ, η… ΦΙΣ!

Στη θέση του ΛΑΟΣ, το… ΕΑΡ!

Στη θέση των ‘αναρχοαυτοκουκουλοφόρων’, το… ΦΛΑΝΤΖΑΣ!

Στη θέση των ‘κουλουμουκουκουεμουλούτροτσκ’, οι… Οικολόγοι!

Στη θέση του  ΔΗΚΚΙ, η… ΕΚ

Στη θέση των απολιτίκ, ο… κ. Βεργής!

Ξέχασα τπτ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

     Όσο ‘νόημα’ έχει η ζωή, άλλο τόσο ‘ζωντανό’ είναι το νόημα…

     Σε όλην αυτή την ιστορία, ξέχασα να ρωτήσω τη γνώμη που έχουν οι γάτες μου. Κι ας κοιτούν σαν υπνωτισμένες την οθόνη. Ποιος ξέρει τι ξέρουν κι αυτές;